Leven voor de golven en de zon
Al twintig jaar lang is Tom Ouwerkerk (42) elke zomer in het Franse Mimizan te vinden om het O’Neill Surfcamp op te bouwen. Samen met zijn vriendin Evy Scheepers (31, de manager) ontvangt hij elk jaar honderden jongeren, die daar komen surfen, zonnen en feestvieren. Voor de liefde voor de zee zei het stel haar baan in Nederland op om van een vrij surfersbestaan te kunnen genieten.
NATASHA SMIT
MIMIZAN – Met het vuil op zijn gezicht banjert Tom Ouwerkerk over het droge terrein van de camping municipal in Mimizan heen. Samen met een aantal vrijwilligers is de voormalig goudsmid uit Wijk aan Zee druk bezig om het surfcamp op te bouwen. De Franse zon staat ’s middags al hoog aan de hemel en brandt hard op zijn bruine rug, maar dat weerhoudt hem er niet van om de haringen in de grond te slaan en een paar extra tentjes op te bouwen. Over een paar weken komen er immers 250 jongeren het terrein op en dan moet het surfcamp klaar zijn. ,,Ik vind dat fysieke werk leuk om te doen,’’ zegt de breedgeschouderde Ouwerkerk. ,,Het is leuk om vanuit niets iets op te bouwen. En dan heb ik niet alleen over de tenten voor de gasten, maar we bouwen hier in korte tijd echt een klein dorp op met een kooktent, een bar en een chilltent. Dat moet wel goed in elkaar zitten.’’
Een stukje verderop zit zijn vriendin (Evy Scheepers) voor hun caravan met haar laptop op haar schoot te werken. Naast haar kruipt Skip, hun zoontje van anderhalf, over de grond en speelt wat met Slater (hun teckel) in het zand. Scheepers probeert zich te concentreren op haar administratie, maar dat is niet zo gemakkelijk met een peuter en een hond naast je, die voortdurend aandacht vragen. ,,Skip beweegt veel,’’ zegt ze lachend. ,,Als hij wakker is, dan wil hij continu wat doen. Soms kan dat even niet. In de zomer hebben we gelukkig een oppas, die veel van de zorgen op zich neemt. Door het surfcamp kan ik niet continu met Skip bezig zijn.’’
Niet elke moeder moet er aan denken om haar peuter op een surfcamp op te laten groeien, maar volgens deze twee surfers gaat dat prima. ,,In de zomermaanden slapen we niet op het camp zelf, maar honderd meter verderop. De gasten hebben geen surfcamp met een baby geboekt, dus het is niet de bedoeling dat Skip straks door de feestende jongeren heen kruipt,’’ vertelt Scheepers. Haar vriend knikt. ,,Voor een kind is het heerlijk om hier op te groeien. Hij is continu buiten en kan lekker spelen op het strand. Welke kind droomt er nou niet van om op een camping op te groeien?’’
In de wintermaanden wonen Scheepers en Ouwerkerk in Wijk aan Zee, waar ze drie jaar geleden een huis hebben gekocht en opgeknapt. Dat huis, dat uitkijkt op de dorpsweide, biedt hun rust. Ze werken daar en zorgen er voor Skip. ,,We zijn zeven dagen per week bij elkaar’’ zegt Scheepers. ,,Dat lijkt misschien veel, maar voor ons is dat geen probleem. Bij het surfcamp doen we allebei ons eigen ding. Ik ben meer met de administratie en de gasten bezig, terwijl Tom zich met het surfen, de opbouw en crew bezig houdt. Zo heeft iedereen zijn eigen taak en weten we precies wat we van elkaar kunnen verwachten.’’
Het surfen loopt als een rode draad door het leven van dit stel heen heen. Daarom woont het duo in Wijk aan Zee en daarom zitten het koppel vijf maanden per jaar in Zuid-Frankrijk. ,,Ik kan me geen leukere bezigheid bedenken dan surfen,’’ zegt Ouwerkerk nadat hij op de hoge golven van Mimizan zijn ‘moves’ heeft laat zien. ,,De zee verandert hier voortdurend en daarom blijft het een uitdaging om op die golven te surfen. Bij het camp gaan er bovendien altijd een paar enthousiaste mensen mee, waardoor we die ervaring mooi kunnen delen. Het blijft gaaf om aan het einde van de dag de duinen over te lopen en te zien dat niet alleen wij, maar ook ons gasten een toptijd hebben gehad.’’
Gepubliceerd in het Noord-Hollands Dagblad