“Gooisch meisje” Renske Massing surft jou er uit..

Renske Massing (34) is een gepassioneerd surfster die de Afrikaanse kust op haar duimpje kent. Van het koude schuim van Wijk aan Zee tot aan de wateren van Mozambique betovert zij iedereen met haar brede glimlach en ongekende talent.

Mariëlle Schifferling

Vreeland –  Ze begon ooit als fanatiek snowboardster. Toen haar de mogelijkheid  werd geboden om een keer mee te gaan op een surftrip liet zij die kans niet schieten. Toen zij eenmaal de “leash” om haar enkel deed en het water in sprong met haar surfplank was ze direct verkocht. Liefde op het eerste gezicht, die “leash” is nooit meer afgegaan. Haar snowboard dagen waren verleden tijd. Sneeuw ruilde zijn voor het ruime sop van Wijk aan Zee. Na een jaar surfen nam de goedgemutste Hilversumse surfchick deel aan een surfwedstrijd. Ze won en mocht gelijk mee naar Marokko. De poorten naar Afrika en de rest van de wereld waren geopend.

Ze heeft Hilversum ingeruild voor de polder. Haar thuisbasis is in Vreeland, op de boerderij. Om haar trips naar Afrika te kunnen bekostigen werkte ze altijd keihard. Voor langere tijd draaiden zij zelfs dubbele diensten. Grappig genoeg is dit “Gooisch meisje” wel gewend aan koeienpoep. Zij draait haar hand niet om voor het maaien van het land of even de koeien melken, deze surfchick weet heel goed wat werken is.

De werkzaamheden op de boerderij zijn dagelijkse kost voor haar! Daarnaast doet ze veel vrijwilligers werk en op de vrijdag gaf ze paardrijles aan kinderen met een beperking. Tenzij je “Wonder Woman” heet, heb je ook nog tijd voor jezelf nodig. Ze had zichzelf als doel gesteld om zomers te bikkelen gedurende de periodes dat ze in Nederland is, zodat ze hiervan haar trips naar Afrika en omstreken kon bekostigen. Uiteraard een nobel streven, maar zoals eerder aangegeven een onmogelijke missie. Ze miste het strand en de zee, daar moest eens drastisch verandering in komen.

Hoe vet zou het zijn om  van je hobby en passie je werk te kunnen maken!? Dat je surfen als een sportieve buitenactiviteit kan aanbieden aan kinderen  in de zomervakanties. Niet alleen kids zijn welkom, maar iedereen die surfen een warm hart toedraagt zou hier beroep op moeten kunnen doen.  Daarom heeft Renske de Artsurfer surfschool (mobiele surfschool) opgericht! Ze geeft tips aan beginnende en gevorderde surfers en geeft les aan kinderen met een verstandelijke of lichamelijke beperking.  ,,Voor die kinderen werkt het helend om in de zee en met surfen bezig te zijn. Ik heb veel ervaring met autistische kinderen en zij worden heel rustig en positief van de zee.’’

Nieuwe dingen leren is goed en super tof uiteraard. Het zijn de dingen die je met je meedraagt en in je koppie blijven hangen als je naar je werk gaat. Maar te snel nieuwe dingen leren en doen kan problemen met zich meebrengen. Dat heeft Renske zelf ondervonden op 1 van de meest bekenden surfspots in Afrika. Ze begaf zichzelf al gauw op plekken waar ze niet moest zijn en waar ze zich dan ook geen raad mee wist. Je kunt in vervelende situaties terechtkomen als je omgeven word door gasten die eerder konden surfen dan lopen. Je wordt automatisch in hun wereld meegezogen. Wat voor hun kinderspel is, is voor een ander een totaal nieuwe ervaring en dat is voor hen lastig in te schatten. Ze heeft toen een enorme wipe-out gemaakt in J-Bay en daarbij een hernia opgelopen. De angst zat ervan af dat moment goed in. Dankzij een surftrip naar Ierland en een oplettende lokale surfcoach daar heeft zij haar angsten overwonnen en het plezier in het surfen weer terug gevonden. Genieten is nu haar belangrijkste motivatie om te surfen.

Ze geniet nu lekker van het leven. Ze is een bezig bijtje! Terwijl zij zich veel voor andere mensen inzet, schildert ze ook erg veel. Een vriendin van haar heeft een hotel in Mozambique wat nog wel wat kleur kan gebruiken. Met haar sprankelrijke persoonlijkheid is zij de perfecte kandidaat om dit te doen. Mocht het nu bij jou ook kriebelen en wil je een keer naar J-Bay of ergens anders heen in Afrika, bel Renske! Zij weet alle in en outs en places to be or not to be aan de Afrikaanse kust! Zo zie je maar, waar een wil is , is een weg! Wie had dat ooit gedacht een “Gooisch Meisje” rockt J-bay! Waar de gemiddeld Gooische dame voornamelijk om te borrelen of om te shoppen naar de stad gaat staat deze met veel plezier tot haar enkels in de koeien vlaaien. Wanneer reis jij naar Afrika…

 

Ga nu mee op surfsafari naar Portugal!

Carol Gonzaga surft om zes uur ‘s ochtends in de Noordzee

Carol Gonzaga (36) is een fanatieke surfster met een donkere krullenbos die niet weet wat opgeven is. Samen met haar felgekleurde plank trotseert ze alle golven, van de koude klotsbak in Nederland tot aan de warme wateren in Australië en Costa Rica.

MAAIKE VAN DER TOORN

ROTTERDAM – Met een surfplank onder haar arm geklemd betrad ze tien jaar geleden voor het eerst de zee in Portugal. Die 3-daagse surfcursus vond ze echter niet leuk, maar zwaar en moeilijk. Als ze weer terug is in Nederland houdt ze het in eerste instantie bij bodyboarden. Na een tijdje werd de verleiding echter toch te groot en pakt ze het golfsurfen weer op: ,,het blijft trekken: de zee, het buiten zijn en de sport.” Ze koopt haar eerste board (een BIC 7’9) en na haar eerste golf tot aan het strand te hebben gereden, is ze verkocht. Ze gaat gelijk op surftrip naar Portugal, waar ze haar eerste bochtjes maakt. Carol is hooked!

De surftrips blijven volgen en ook in de Dominicaanse Republiek en Costa Rica trotseert ze de golven. In Nederland vindt ze het echter lastig om haar draai in de zee te vinden. Zonder surfmaatjes gaat ze minder snel het water in en oo k een schouderblessure werkt haar tegen. Het blijft echter kriebelen en via facebookgroepen als Tasha’s Surf en Snowcamp & Surfmaatjes Gezocht vindt ze een hoop surfbuddies om mee te surfen. Steeds fanatieker wordend geniet ze van de euforie die surfen haar geeft: ,,Elke fase van het leerproces is leuk”. De uitdaging, het verleggen van grenzen en de zee blijven haar interesse trekken. ,,Als je achter de golven komt is het net alsof er een nieuwe wereld voor je opengaat”. De liefde voor surfen werd alleen maar groter na haar gave reis naar Australië.

Ook in Nederland laat ze geen kans voorbij schieten om in het water te liggen. Door haar baan als oracle consultant in Den Haag kan ze voor het werk, in de pauze of na werk wat golven te pakken. Dat ze daarvoor soms om 6 uur vroeg in de auto zit te wachten op het opgaan van de zon maak haar niet uit. Ze surft graag bij zonsopgang. ,,Mijn board en mijn pak liggen standaard in de auto.’’

Er zijn zoveel geluksmomentjes die je ervoor terug krijgt, zoals toen ze laatst in Hoek van Holland voor het eerst een echte grote golf helemaal down the line surfte. ,,Ik moest bijna huilen van geluk,’’ zegt ze.

De donkere surfster straalt als ze vertelt over haar passie. ze heeft de volgende surftrip al gepland: ze gaat in december met Tasha’s Surfcamp mee naar Marokko om de Marokkaanse golven in Imsouane te berijden. Deze fanatieke is nog lang niet van plan om te stoppen: ,,ik wil later een omaatje op een surfplank zijn, lekker longboardend de golven af”. En geef haar eens ongelijk…

 

Foto’s: Stephanie Popping, Carol Gongaza

 

Ga nu mee op surfsafari naar Marokko!

Out of your comfortzone..

Kim Goed (30) vertelt hoe ze haar grenzen overwint in het surfen…

 

Het is toch best gek om je als dertiger weer zo te voelen alsof je als 14-jarige met je glanzende, kersverse buitenboordbeugel het nieuwe schooljaar moet beginnen.

Sinds een jaar of twee probeer ik niet alleen de bergen te bedwingen met een board maar ook de zee. Vooralsnog ben ik altijd in het gezelschap geweest van minimaal een ander persoon als ik de onvoorspelbare schuimkragen van de Noordzee tegemoet spring. Telkens wanneer ik de zee in stap met een board onder mijn arm, voel ik vlinders in mijn buik. Een combinatie van opwinding en lichte spanning. Vandaag hebben die lieflijke vlinders plaatsgemaakt voor een wat grovere variant van het fladderende assortiment der dierenrijk.

Ik ben vandaag alleen. Niemand om de zware taak van het aantrekken van een wetsuit mee te delen, niemand om de eerste koude waterstoom te trotseren en niemand om de (wat voor mij nog een eeuwigheid lijkt te duren) peddelexcursie richting de tweede of derde bank mee af te leggen. Daar sta ik dan met mijn metaforische buitenboordbeugel.

Ik zie gelukkig andere surfers in de zee dobberen. Gelukkig ben ik niet helemaal alleen in die grote zee. Ik neem een diepe zucht, doe wat rek en strekoefeningen in ga vol goede moed in mijn eentje de zee in. Ik peddel daar waar de andere surfers ongeveer liggen, dat zal wel een goede plek zijn. Ik ben nog niet dusdanig bedreven dat ik goed kan inschatten waar ik precies de beste golven kan pakken. Vlak voor mijn neus pakt een jongen een goede golf, en oh nee, hij kan goed surfen zeg! Even ben ik bang dat ik stiekem in de weg lig, oeps. ‘He Kim! Wat gezellig dat je ook even lekker komt surfen!’, Hoor ik iemand zeggen.

De goed getrainde surfjongen die net zo mooi de golf pakte is een van de drie die in het water liggen; de jongens van de surfschool. Ik krijg nog een paar tips hier en daar, pak zelf een paar golven en wordt meteen gevraagd of ik de volgende keer ook weer mee de zee induik. Euforisch! Alsof niemand mijn buitenboordbeugel had opgemerkt. The magic does happen when you step out of your comfort zone.

De volgende keer dat ik alleen met mijn surfplank onder mijn arm sta, weet ik dat ik ook in mijn eentje die golven kan trotseren, weet ik dat niemand mijn handje hoeft vast te houden als ik de zoveelste whipe-out krijg. De volgende keer weet ik dat ik toch weer met open armen wordt ontvangen door de andere surfers. De volgende keer sta ik mijn een smile van oor tot oor op het schoolplein, ondanks mijn buitenboordbeugel.

Kim Goed is een 30-jarige surfster uit Haarlem. Ze heeft taal en communicatie gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en heeft een grote passie voor surfen en snowboarden. 

 

Ga nu mee op surfsafari naar Portugal!

Natasha in de Grazia..

te grappig! vorige week stond ik in de Grazia waarbij ik zelf werd geïnterviewd over mijn passie voor het surfen, Tasha’s Surf en Snowcamp, het buitenleven enz.. Dit is het resultaat

 

 

 

Leven voor de golven en de zon

Al twintig jaar lang is Tom Ouwerkerk (42) elke zomer in het Franse Mimizan te vinden om het O’Neill Surfcamp op te bouwen. Samen met zijn vriendin Evy Scheepers (31, de manager) ontvangt hij elk jaar honderden jongeren, die daar komen surfen, zonnen en feestvieren. Voor de liefde voor de zee zei het stel haar baan in Nederland op om van een vrij surfersbestaan te kunnen genieten. 

NATASHA SMIT

MIMIZAN – Met het vuil op zijn gezicht banjert Tom Ouwerkerk over het droge terrein van de camping municipal in Mimizan heen. Samen met een aantal vrijwilligers is de voormalig goudsmid uit Wijk aan Zee druk bezig om het surfcamp op te bouwen. De Franse zon staat ’s middags al hoog aan de hemel en brandt hard op zijn bruine rug,  maar dat weerhoudt hem er niet van om de haringen in de grond te slaan en een paar extra tentjes op te bouwen. Over een paar weken komen er immers 250 jongeren het terrein op en dan moet het surfcamp klaar zijn.  ,,Ik vind dat fysieke werk leuk om te doen,’’ zegt de breedgeschouderde Ouwerkerk. ,,Het is leuk om vanuit niets iets op te bouwen. En dan heb ik niet alleen over de tenten voor de gasten, maar we bouwen hier in korte tijd echt een klein dorp op met een kooktent, een bar en een chilltent. Dat moet wel goed in elkaar zitten.’’

Een stukje verderop zit zijn vriendin (Evy Scheepers) voor hun caravan met haar laptop op haar schoot te werken. Naast haar kruipt Skip, hun zoontje van anderhalf, over de grond en speelt wat met Slater (hun teckel) in het zand. Scheepers probeert zich te concentreren op haar administratie, maar dat is niet zo gemakkelijk met een peuter en een hond naast je, die voortdurend aandacht vragen.  ,,Skip beweegt veel,’’ zegt ze lachend. ,,Als hij wakker is, dan wil hij continu wat doen. Soms kan dat even niet. In de zomer hebben we gelukkig een oppas, die veel van de zorgen op zich neemt. Door het surfcamp kan ik niet continu met Skip bezig zijn.’’

Niet elke moeder moet er aan denken om haar peuter op een surfcamp op te laten groeien, maar volgens deze twee surfers gaat dat prima. ,,In de zomermaanden slapen we niet op het camp zelf, maar honderd meter verderop. De gasten hebben geen surfcamp met een baby geboekt, dus het is niet de bedoeling dat Skip straks door de feestende jongeren heen kruipt,’’ vertelt Scheepers. Haar vriend knikt. ,,Voor een kind is het heerlijk om hier op te groeien. Hij is continu buiten en kan lekker spelen op het strand. Welke kind droomt er nou niet van om op een camping op te groeien?’’

In de wintermaanden wonen Scheepers en Ouwerkerk in Wijk aan Zee, waar ze drie jaar geleden een huis hebben gekocht en opgeknapt. Dat huis, dat uitkijkt op de dorpsweide, biedt hun rust. Ze werken daar en zorgen er voor Skip. ,,We zijn zeven dagen per week bij elkaar’’ zegt Scheepers. ,,Dat lijkt misschien veel, maar voor ons is dat geen probleem. Bij het surfcamp doen we allebei ons eigen ding. Ik ben meer met de administratie en de gasten bezig, terwijl Tom zich met het surfen, de opbouw en crew bezig houdt. Zo heeft iedereen zijn eigen taak en weten we precies wat we van elkaar kunnen verwachten.’’

Het surfen loopt als een rode draad door het leven van dit stel heen heen. Daarom woont het duo in Wijk aan Zee en daarom zitten het koppel vijf maanden per jaar in Zuid-Frankrijk. ,,Ik kan me geen leukere bezigheid bedenken dan surfen,’’ zegt Ouwerkerk nadat hij op de hoge golven van Mimizan zijn ‘moves’ heeft laat zien. ,,De zee verandert hier voortdurend en daarom blijft het een uitdaging om op die golven te surfen. Bij het camp gaan er bovendien altijd een paar enthousiaste mensen mee, waardoor we die ervaring mooi kunnen delen. Het blijft gaaf om aan het einde van de dag de duinen over te lopen en te zien dat niet alleen wij, maar ook ons gasten een toptijd hebben gehad.’’

 

Gepubliceerd in het Noord-Hollands Dagblad